Demonstreren tegen kernenergie!
Na een vroege treinreis voeg ik mij om 7.15 bij de mededemonstranten voor de Beurs van Berlage in Amsterdam. Vandaag begint de bijeenkomst van de Nuclear Industry Summit. Eerst bouwen we de muur van kartonnen dozen van 15 bij 3 meter op met de tekst:
Met kernenergie geen duurzaamheid
Vanaf 8 uur komen de deelnemers aan de conferentie aan wandelen. We hebben een goede plaats aan beide kanten van de ingang. We zijn met een stuk of 60 demonstranten en de deelnemers worden met luid boegeroep en de leuze: “Shame, shame, shame on you” begroet. Ook worden pamfletten uitgedeeld, de meeste worden niet aangenomen. Rampenplan is aanwezig met thee en koffie. Kortom een goede demonstratie.
Aansluitend heb ik overleg met drie mensen van de O.V.S.E. die morgen naar Almelo komen voor observatie van onze demonstratie bij Urenco. Ik kan ze achtergrond geven over onze organisatie en de door ons georganiseerde demonstraties. Ze willen vooral weten of we ooit belemmerd zijn bij de demonstraties. Eigenlijk bijna nooit, hooguit werd de route die we wilden lopen gewijzigd. Wel vertel ik ze van de afgelasting van een bijeenkomst in de bibliotheek omdat de bibliotheek van Almelo door Urenco wordt gesponsord.
Daarna neem ik de trein naar Den Haag die ondanks allerlei aankondigen gewoon op tijd rijdt. In de trein heb ik al mijn eerste perscontact met de Volkskrant en sms contact met mijn partner.
In Den Haag verzamelen we ons om 11.55 uur voor het centraal station. Er zijn ongeveer honderd deelnemers en we horen toespraken van Henk Baars en Harrie van Bommel aan. Dan zingen we een aantal vredesliederen onder muzikale begeleiding van Herman en Ann, ook uit Enschede. De demonstratie is een echte vredesdemonstratie gericht tegen het bezit van kernwapens en de modernisering ervan.
Ook krijgen we een pamflet met aanwijzingen wat te doen mochten we onverhoopt gearresteerd worden. Er is toestemming voor een zogenaamde “staande demonstratie” op het Malieveld. De organisatoren zijn het niet eens met de rigide opstelling van de gemeente en de inperking van de demonstratievrijheid en stellen voor om toch richting het Vredespaleis te gaan, waar ze een grote brief aan de delegaties willen overhandigen. We gaan op pad, maar worden al na 200 meter tegen gehouden door de politie op mountainbikes, die daarmee een effectief hek vormen. Op de flanken staat politie in semi-ME-uitrusting.
Er wordt zoals afgesproken niet geprobeerd door de blokkade te breken of te schreeuwen en we zijn vriendelijke tegen de politie. Wel zingen we nog wat liederen, de organisatoren overleggen met de politie. Na enige tijd besluiten we om toch naar het Malieveld te gaan en we draaien ons om. Tot mijn verbazing zijn we omsingeld door de politie en krijgen we de mededeling dat we allemaal gearresteerd zijn!!
De aanwezige politiebegeleiders vinden het ook wat vreemd en laten een enkeling nog gaan. Wij vermaken ons met liederen zingen en onderlinge gesprekken. Het is allemaal heel relaxed, maar ja wat verwacht je van vredesdemonstranten. Gelukkig is er veel pers om alles vast te leggen en ook een team waarnemers van de O.V.S.E. Na een half uur verschijnt er een gewone touringcar en worden we een voor een door de marechaussee in de bus geladen. Als de bus vol is komen er ook nog twee echte arrestanten wagens, mensen zitten daar in een kooi en we zingen het aloude Boevenwagen. Onderweg naar het hoofbureau komen we langs het Malieveld waar drie groepen aan het demonstreren zijn zonder publiek. We hebben nog steeds wel de gelegenheid om te bellen en te sms’en. Zo blijft het thuis front en de pers, Tubantia en Volkskrant, op de hoogte.
Bij het politiebureau duurt het ook weer een eeuwigheid, maar krijgen we flesjes water. Het wordt heet in de bus. Een voor een worden we uit de bus geleidt en krijgen een polsband om. We zijn verder een nummer. Dan in een al gereed gemaakte grote garage worden we gefouilleerd en moeten we alle spullen inleveren. Dan naar een van de drie arrestanten bussen, met allemaal kleine cellen, ik kom in nummer 12 waar al een mede-arrestant zit. Het blijkt een man uit Iran (Perzië zegt hij zelf) te zijn die al heel lang in Nederland woont. Hij was niet bij de demonstratie, maar probeerde de afstelling van zijn fiets uit en kwam op de verkeerde plek terecht. We hadden twee gezamenlijke hobby’s namelijk fietsen en muziek maken en hebben een genoeglijke tijd samen. We krijgen regelmatig water en brood aangeboden, ik hoorde later dat de veganisten een probleem hadden met het brood met kaas of vlees. Ze kregen een appel.
Om een uur of zes wordt ik voorgeleid aan twee rechercheurs die het proces-verbaal opmaken. Nog steeds gaat alles heel gemoedelijk en wordt verteld dat we allemaal een boete € 150 zullen krijgen. Een van de rechercheurs gaat naar de officier van justitie voor de onder tekening, de andere geeft mij al mijn spullen terug. Om 18.30 sta ik weer buiten en wordt opgevangen door de medestanders en mensen van het alternatieve arrestantenteam. Herman is er ook al en even later komt ook Anne. Zij gaan verder naar Amsterdam en ik zit om een uur of acht in de trein naar Enschede. In Deventer oponthoud, aanrijding, gelukkig konden we na een halfuur weer verder.
Heb in de trein al weer perscontacten met het thuisfront en o.a. Tubantia en RTV Oost, dinsdag ochtend een radio interview. Het thuisfront is trots op mij.
Om 23.15 ben ik weer thuis na een leerzame, leuke en enerverende reis.
Enschede, Jan Peters
